Yine, Yeni, Yeniden !

               Bugünle ilgili yazıp çizecek, söyleyecek çok söz var. Yazı yazasım var aslında ama hiç istemiyorum. Mutsuzum.
               Hayatı geldiği gibi yaşamak gerek artık sanırım. Zira bakınız sanki o kadar enerjisi varken hiç ölmeyecekmiş gibi duran Defne bile gitti ansızın. Yarından tezi yok eski yaşantıma dönüp “eeh sikerler lan !” moduma giriyorum tekrar.
               Kendisini umursadığımı sananlara buradan bir haber vermek istiyorum: “Hiçbirinizi gerçekten hiç ama hiç siklemiyorum. Hatta açık ve net olarak belirteyim, ananızın amına kadar yolunuz var. Kimseyi kaldıramam, kimsenin afra tafrasını çekemem, kimse için ödün veremem bu saatten sonra. ”. Maalesef hayatta gerçekten önemsediğim tek bir insan var, onu da dünya tersine dönse, cehennem buz tutsa, kırmızı kar yağsa yine önemserim, yine umursarım. Kimseler kusura bakmasın.
               Kararlarım radikal gençler. Kesin ve değişmeyecek. Kimse vazgeçilmez değil artık benim için  (tekrar belirteyim bir kişi hariç). Gayet basit ve net. Ben istediğim için hayatıma girdiniz, ben vazgeçtiğim için de çıkacaksınız. Hayatım sizin için sayfiye yeri değil !
               Şimdilik bu kadar, aslında fazlası da var da, dedim ya mutsuzum, birkaç zaman sonra genişletilmiş editiyle burada olurum.
                       En eski Aykut‘u özleyenler, beni izleyin anacığım !!